1. invoer
In dit land wordt de term Capodaster vaak afgekort tot kapo of capo, en het feit dat het soms gekscherend een lijmklem wordt genoemd is niet al te vergezocht. Dit werkinstrument, dat een werkstuk tussen twee kaken klemt, werkt volgens hetzelfde principe: een capo kan achter elke fret worden geplaatst en drukt de snaren naar beneden zodat de corresponderende fret fungeert als een nieuwe nulfret of topkam. Dit verkort de trillende snaarlengte en dus ook de schaallengte en de snaren die niet gefret zijn, klinken daardoor evenredig hoger.
Als je de capo in zijn functie als speelhulp beschouwt, vervangt hij in feite de wijsvinger en de duim bij het spelen van barre. Het bovenste lid, dat de taak van de wijsvinger overneemt, wordt met zijn rubberen onderkant parallel aan de corresponderende fret op de snaren en tussen twee frets op de toets geplaatst. Het onderste lid, dat de duim vervangt, zorgt voor de tegendruk op de achterkant van de hals.
En voor de nerdkennis, hier een snelle blik in de geschiedenisboeken: volgens Wikipedia werd de eerste capo voor de gitaar gemaakt in de 17e eeuw en bestond deze uit een stuk gebogen messing. De term “capo tasto” (en de speelstijl) werd voor het eerst gebruikt in Giovanni Battista Doni's (1593-1647) werk “Annotazioni sopra il compendio”.
