Boss DM-2W Delay

Dit is de eerste keer dat ik een Boss delay echt leuk vind, op de oude Boss PS2 na.
De DD-serie kon me nooit echt bekoren (DD6, DD7,de DD200 kwam wel in de buurt maar veel te veel knoppen) en de RE-Space Echo serie heeft ook attacks die niet goed genoeg zitten, ook al is hun geluid zelf prachtig.
Voor mij is het belangrijk dat de dry één mooi geheel vormt met de repeats. Daarbij moeten de repeats net voldoende te horen zijn om ritmisch op in te spelen. Als het analoog is, hoort daarbij die typische doffer wordende lo-fi klank hebben met mogelijks wat rare bijklanken.
Deze DM 2-w heeft wel alles in de juiste dosis waardoor ik bij deze dm2w eindeloos kan blijven spelen. Zou er een soort pre-amp circuit in zitten? De tonen klinken in elk geval echt goed samen alsof de dry toon ook een behandeling krijgt.
De 'standard mode' klinkt authentiek analoog en speelt fijn. Tot mijn verbazing vind ik de 'custom mode' zelfs nog leuker. Zeker ook analoog klinkend, maar met meer mogelijkheden om mee te experimenteren en ritmische partijen te maken. Ik dacht dat deze Boss-gewijs weer te clean ging zijn, maar dat is niet het geval.
Sterkste punt, ook voor de standard mode : hoe groot de delay time ook is, hij gaat altijd nog in complete zelf-oscillatie ! Veel meer dan de Carbon Copy en mogelijk ook dan vele andere analoge delays.
De repeats zijn eerder helder, maar tegelijk dof genoeg. De repeat-attacks zijn aanwezig, maar niet te hard. Voor ritmisch spelen heel aangenaam en inspirerend.
Er is de noodzakelijke, gezellige klokruis die de digitale Boss modellen missen. Enig nadeel is dat bij veel repeats de klokruis apart klinkt en storend kan worden. Bij de Ibanez analoge delay versmelt zelfs deze ruis helemaal met de feedback sound.
Dit vind ik geen mankement, eerder iets typisch voor deze pedaal. Een keerzijde van de tamelijk propere analoge klank. In tegenstelling tot de Ibanez heeft de DM2w immers minder neiging tot clipping.
Als expressiemode had ik veel liever de repeats gehad dan de rate. Deze ga ik weinig of niet gebruiken.
Misschien enige vergelijkingspunten met twee evenwaardige andere analoge delays, met elk hun eigen sterke punten :
Carbon copy : Donkerder en nauwelijks hoorbare attacks. Deze is geschikter als je de delay als een soort reverb op de achtergrond wil houden. Voor sneller en meer ritmisch spel vind ik de Boss dm2w meer geschikt.
Carbon Copy is ook minder krachtig qua aantal repeats. Carbon Copy heeft wel modulatie als je dat wil.
Ibanez mini delay : donkerder, vuiler en doffer maar ook wel heel geschikt voor ritmisch spel. Repeat-attack is vrij goed erop. Om tegen de zelf-oscillatie aan te spelen is deze beter omdat de gitaartoon-ruis- en repeats één geheel vormen. Om een meer propere, open klank te krijgen is de dm2w beter en ook qua zelf-oscillatie gaat dm2w verder.
Spijtig dat ik (nog?) niet met de Deluxe Mermory Man kan vergelijken.

Positieve punten:
- Hij maakt je hele geluid net iets dikker, niet alleen door de herhalingen maar door de totale klank van het pedaal.
- De echo's zitten nooit in de weg en klinken toch nog behoorlijk helder.
- de delaytijd is meer dan ruim voldoende voor mij.
- De echo's hebben geen modulatie maar er gebeurt genoeg met de echoklank. Er zit leven in.
- Hij combineert echt fantastisch met overdrive en distortion.
Het smelt allemaal lekker samen.

Negatieve punten:
- een expressiepedaal is niet praktisch bruikbaar om de delaytijd mee in te stellen. Dat is alleen maar een gimmick.

Tot slot:
- mijn strymon el capistan is tegenwoordig werkloos, dankzij de dm2-w. Heel af en toe mis ik toch dat nadrukkelijke heldere laagje dat de strymon heeft, maar dat is prima op te vangen met een mooie reverb.
- Geen taptempo vind ik geen probleem. Bovendien klinkt dit pedaal zo organisch dat het ingestelde tempo niet snel fout is.

Na ervaring te hebben met veel verschillende analoge delays (met als favoriet tot nu toe een originele Diamond Memory Lane 2), moet ik zeggen dat dit één van de beste analoge delays is die ik tot dusver heb gehad. Ik gebruik hem meestal vrij subtiel om mijn geluid net iets meer body te geven. De manier waarop hij mooi op de achtergrond verdwijnt (zonder aan helderheid af te doen - zoals een Carbon Copy dat doet) is enorm fijn. Ondanks de relatieve helderheid zijn de herhalingen erg mooi clean en vrij van artifacten zoals 'clock noise' (iets waar de Diamond nogal een handje van had). Ook de buffer lijkt erg transparant te zijn en doet niets al aan het speelgevoel. Tot slot, het pedaaltje zit in elkaar als een dijk, is loodzwaar, en voelt al met al erg kwalitatief. Een dikke aanrader als je het mij vraagt.